Londen, culture clash en meer

Hallo lieve mensen,

Wat we nog niet hebben gedaan is jullie bedanken voor alle leuke en bemoedigende berichten vanuit Nederland. Dus hierbij onwijs bedankt voor deze steun uit Nederland!

De kinderen van de Holiday Club hebben we al weer goodbye moeten zeggen. Het was ontzettend leuk en ook wel vermoeiend om met ze te werken. Zo waren niet alle kinderen even makkelijk. Neem bijvoorbeeld de twee broertjes. Ze vroegen ontzettend veel om aandacht en bij het minste gingen ze al huilen. Toen hoorden we later dat hun moeder pas geleden is overleden. We realiseerden ons dat er vaak toch wel meer achter zulk gedrag zit.

Zoals jullie weten zijn we zaterdag ein-de-lijk naar Londen geweest! Het was een heel gezellige dag en we hebben veel gezien (Big Ben, Buckingham Palace, British Museum, London Eye etc). Onze trip was tegelijkertijd een soort reunie met het Easter Outreach Team. Zo ontmoetten we een (jong) stel en Kirsty weer! Leuk om elkaar weer te zien.
Toch verliep niet alles even makkelijk. Zo waren we samen met de Koreanen per auto naar Londen gereden. Wij hadden de heenweg uitgezocht. Ach ja, waarom zou je de terugweg uitzoeken? We verdwaalden compleet! Kun je je indenken hoe een gemiddelde Nederlander reageert als hij verdwaalt na een lange dag in Londen, midden in de nacht? Wij zaten lachend op de achterbank: 'Hoe zouden onze ouders wel niet reageren in deze situatie? Een wereld van verschil!' Koreanen blijven kalm...
Uiteindelijk hebben we er veel van geleerd! De volgende dag was de sfeer weer prima, zeker toen we onze Nederlandse kookkunsten lieten zien. Waar een pannekoek al niet goed voor is.

Na dit avontuur zijn we veilig teruggekomen in Halesowen. Ons programma kon weer beginnen. Zo zijn we gaan helpen bij activiteiten van een kerk in Bearwood. Dit samen met een Global Action Team (via OM). Een team dat bestaat uit twee Koreaanse meiden, een jongen uit Oostenrijk en iemand uit de VS.
Hilde: 'Het werd weer veel socializen met de kerkbezoekers voor een kopje koffie en de kinderen van de kinderclub. Zo was er ook een moslimmeisje die iets te oud was voor de activititeiten. Ik ben met haar gaan voetballen en heb leuke gesprekken gehad over het Christendom en de Islam.'
Judith: 'Tsja, en voor mij was het een half uur lang onmogelijk om te praten! Ik was namelijk verkleed als een beer. Al zwaaiend ballonnen uitdelen was mijn taak.'

Tot slot hebben we elke donderdagavond prayer night. Zo was er vorige week een Palestijnse op bezoek. Ze kwam uit Bethlehem en woont in Gaza. Haar huis heeft aan alle kanten uitzicht op de muur rondom Gaza. Ze vertelde over de positie van Israel en de manier waarop de media hiermee omgaat. 'Pray for the peace of Jerusalem' was haar boodschap. Haar doel was om de waarheid over Israel te verkondigen; de goede kant van Israel zou volgens haar onderbelicht worden. Ook wil ze aandacht vragen voor de christenen in Palestina. Het is lastig om christen te zijn, zeker als dat betekent dat je niet per definitie tegen Israel bent. Inmiddels kan ze niet meer terugkeren naar haar land; dan wordt ze vermoord. Ze heeft veel achter moeten laten en het is voor haar een uitdaging om te vertellen over Israel en Palestina. Zeker een gebedspunt.

Tot snel!