Pasen om nooit te vergeten

Hoi iedereen!

Vorige week zaterdag begon onze Easter Outreach; we vertrokken naar de Christ Church in Lye. Het bijzondere was dat deze kerk twee heel verschillende diensten heeft. Een anglicaanse dienst (heel traditioneel) en een meer baptistachtige dienst; de toga ging uit en de handen omhoog.
De meesten van ons team kenden we al, maar er kwamen ook nog mensen uit Oostenrijk, Noorwegen, Engeland en Zwitserland. Een topteam!

Judith: 'Tsjah, mijn eerste indruk was blijkbaar minder vrolijk. De eerste nacht werd ik gillend wakker vanwege een nachtmerrie. Iedereen was half gestorven, zo hard! En dat in zo'n oud kerkje... haha.'
Niettemin werd het een veelbelovende week. We hebben allerlei activieiten gedaan. Zo was er een Art Project, een Messy Church en een Internet Cafe. Messy Church was vooral gericht op kinderen. Zo hebben we met ze geknutseld, gezongen en gepraat. Internet Cafe was echt een heel eigentijds idee vanuit de kerk. Er waren zo'n 8 laptops waarop iedereen gratis kon internetten. Daarnaast was er ruimte voor een kop koffie, een lunch en een gesprek. En gesprekken kregen we zeker; het was bijzonder om te zien hoeveel een klein praatje met iemand kon doen.
Het eten tijdens de Easter Outreach was ook prima. We hebben drie avonden gegeten bij host families; zo zie je nog wat van de Engelse cultuur. Engelsen eten in een echte dingingroom, drinken altijd thee met melk en zijn dol op praten over het weer. Judith: 'Het werd een flinke discussie over het weer! Hoeveel graden zou het nou toch worden?'

Omdat we nogal verschillende activiteiten hebben bijwegoond en onze eigen ervaringen hebben opgedaan, zullen we het even opsplitsen.

Hilde:
Het was een behoorlijk indrukwekkende week voor mij. Hier volgen een aantal ervaringen. Zondag na de dienst begon het contact leggen met de kerkbezoekers. Gewoon op mensen afstappen en een praatje beginnen. Het leek me nog best ingewikkeld maar de Engelsen zijn echt ontzettend vriendelijk en open. Zo had ik ook een gesprek met vier meisjes rond de 12 jaar van de kerk. Alle verschillen tussen de Engelsen en die rare Nederlanders (volgens hen) werden doorgenomen. Na dit praatje kwam een van de moeders nog naar me toe om te zeggen dat haar dochter het zo leuk vond en aan haar had gevraagd of ik een keertje bij hen mocht komen eten die week. Echt heel leuk om te horen! Ook heb ik bij het internet cafe geholpen. Je voelde je af en toe net een sociaal werker. Judith en ik zijn bijvoorbeeld een keer met een vrouw meegeweest om met haar boodschappen te doen en ik ben onder andere met een jongen van 21 aan de praat geraakt. Het cafe was iets waar hij ontzettend vaak kwam om niet thuis te hoeven zijn. De kerk was voor hem een veilige plaats. De dag erna was hij jarig, we hadden bedacht dat het wel leuk was hem wat te geven omdat de enige ontmoeting die dag zijn vader voor hem was die hem een keer in de maand bezoekt. Helaas is hij niet meer gekomen. Met de messy church ben ik nog met een niet-christelijk meisje ingesprek geraakt over Jezus. Ze was een DVD over Jezus aan het kijken en daar ben ik bij gaan zitten. Ik merkte dat het nog best lastig is om met een kind over Jezus zijn dood en opstanding te praten, maar leerzaam was het zeker!
Door to door heb ik deze week ook voor het eerst gedaan om mensen in de buurt uit te nodigen voor de verschillende activiteiten die week. Engelsen zijn echt super beleeft! Ook al vinden ze het niks, ze blijven (soms overdreven) beleeft. Donderdagochtend deed ik ook weer door to door. Er waren niet echt goede reacties dus ik kwam een beetje teleurgesteld terug naar de kerk. Komt er tien minuten later een vrouw de kerk binnen lopen die ik toch echt dacht te herkennen van het door to door van die morgen. Ik ben met haar een conversatie begonnen en uiteindelijk heb ik met haar bijna een uur lang gepraat en gebeden, heel bijzonder! Ze was sinds haar jeugd niet meer naar de kerk geweest en het was een miracle dat ze nog leefde (zoals ze zelf zij). Het was voor haar een 'Massive step' om naar de kerk te komen, wat je ook wel zag aan haar handen die niet leken op te houden met trillen. Die dag is ze tot s'avonds laat in de kerk gebleven en ook de kerkdienst zondags heeft ze nog bezocht. Deze zondag heb ik ook met drie andere teamleden een dramastukje opgevoerd over de kruisiging en opstanding van Jezus.

Judith:
Ik vond deze week echt super. Een week met veel nieuwe indrukken en leuke gesprekken. Er waren gevarieerde en boeiende activiteiten, zoals Hilde ook al heeft vertelt. Voor mij waren deze activiteiten ook leuk, maar ik heb vooral goede herinneringen aan het team. Ik vond het erg leuk om met (jonge) christenen van over de hele wereld om te gaan. Iedereen heeft een enorm verschillende achtergrond, maar we geloven allemaal in Jezus als redder. Gesprekken over het geloof, de cultuur en beleving van de activiteiten vond ik dan ook erg interessant. Daarnaast heb ik nog bijna nooit zoveel gelachen in een week: Engelse humor??? :O.
Ik heb ook een paar goede gesprekken gehad met kerkleden. Zo kwam er aan het eind van de week een oudere vrouw naar me toe, ze had Maltesers en bonbons meegenomen en ik kreeg een flinke knuffel als afscheid. Het was bijzonder om te zien hoeveel een praatje voor haar kan betekenen.
Op goede vrijdag heb ik samen met een meisje uit Noorwegen een soort rollenspel voorbereid voor de kinderen. Het ging - hoe kan het ook anders - over het verhaal van Jezus die gekruisigd wordt. Best een uitdaging; je weet nooit precies hoe de kinderen zullen reageren. Uiteindelijk hebben de meesten gelukkig enthousiast meegespeelt.
Verder hebben we eigenlijk nooit vrij als het gaat om evangelisatie! Zo ging ik op onze vrije middag met Hilde en Kirsty (Engels) shoppen in Birmingham. Toen Hilde haar mooie sportkleding aan het passen was, vroeg een werkneemster ons of we op vakantie waren. Ze bleek moslima en we kwamen al snel in gesprek over 'Easter Outreach' en het evangelie. 'It's our afternoon-off, remember! Maybe we can do shop to shop instead of door to door'.

Tot zover onze eigen ervaringen. De afsluiting van de week had wel iets weg van een bonte avond. Het was een ware cultuurshock voor de Zuid-Koreanen: een optreden van 'Reverend Elvis Presley'. Elvis (Andy Kelso) tradt op en gaf zijn getuigenis. Het was een indrukwekkende en gezellige avond. We gingen zelfs de dansvloer op! Samen met een paar andere teamleden dansden we met een (eenzame) oude man. Z'n avond kon geloof ik niet meer stuk. Het was goed dat we op een gegeven moment moesten stoppen; anders kreeg ie nog een hartaanval...
Kortom, het was voor ons beiden een erg leerzame en leuke week, die we niet snel zullen vergeten.